خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

آمد از مادرش اجازه گرفت ، لحظه ها لحظه های آخر بود

 عکس مادر درون چشم پسر ، اشک در چشم های مادر بود

خواهرش " ان یکاد ... " را می خواند به بلندای او نسیم دمید 

گرچه بیش از خودش نشان می داد سنش از بیست سال کمتر بود

گره ای زد به بند پوتینش و پدر بند دل از او وا کرد 

گفت با بغض در پناه حسین نوجوانش علی اکبر بود

بست سربند سرخ یا زهرا ، کوله پشتیش عطر یاس گرفت

 پهلوی در رسید ریخت زمین کاسه آبی که دست خواهر بود

رفت ، اما نماند ، زود آمد ، کاسه ی آب کار خود را کرد

 قدش اما قدی نبود که رفت پر و بالش نبود پرپر بود

سال ها بعد مادری می خواند دفتری را که مانده از پسرش

 چشم هایش هنوز هم ابری گونه هایش هنوز هم تر بود

" چند روز است خط محاصره است ، چند روز است تشنه ایم همه " 

توی ذهنش مرور شد آرام خط به خط دفتری که از بر بود